تاثیر سوپر جاذب ها و کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه در شرایط تنش رطوبتی

این تحقیق در سال زراعی 1389 بر روی گیاه پنبه رقم بختگان در مزرعه تحقیقاتی هنرستان کشاورزی شهید رنجبر شهرستان داراب، به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. عامل اصلی شامل: آبیاری در دو سطح، آبیاری کامل و 70% آبیاری کامل، عامل فرعی شامل 3 تیمار سوپرجاذب، a200، سوپر جاذب استاکوزورب و شاهد و عامل فرعی فرعی شامل چهار تیمار بیوسولفور، بیوفسفات، نیتروکسین (ازوتوباکتر و آزوسپورولیوم) و شاهد بود. صفات اندازه گیری شده شامل: عملکرد بیولوژیک، عملکرد وش، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد بذر، درصد روغن، ارتفاع بوته، وزن غوزه، وزن خشک، وزن تر، ماده خشک، نیتروژن کل (%)، عملکرد نیتروژن کل، فسفر کل (mg/kg)، عملکرد فسفر کل (kg/ha)، کارایی زراعی نسبی، عملکرد الیاف، طول الیاف، کشش الیاف، شاخص الیاف، یکنواختی الیاف، استحکام الیاف، میکرونری، تجمع وزن خشک، سرعت رشد محصول (gr.m-2.day-1) بودند. همچنین در آزمایش دیگری که در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تیمار نیتروکسین، بیوفسفر، بیوسولفور و شاهد در 4 تکرار به اجرا درآمد تاثیر کودهای زیستی بر صفات درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه به صورت آزمایشگاهی و در پتریدیش و درصد و سرعت سبز کردن و نهایی گیاهچه ها به صورت گلدانی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که تیمار آبیاری بر روی کلیه صفات به استثنای شاخص برداشت، درصد روغن، نیتروژن کل، فسفر کل، عملکرد فسفر کل، کارایی زراعی نسبی، شاخص الیاف و میکرونری معنی دار بود. استفاده از سوپر جاذب ها باعث افزایش معنی دار عملکرد بیولوژیک، عملکرد وش، ارتفاع، وزن غوزه، وزن خشک، وزن تر، ماده خشک، عملکرد نیتروژن کل، عملکرد فسفر کل، عملکرد الیاف، طول الیاف، و سرعت رشد محصول و کاهش معنی دار کشش الیاف، یکنواختی الیاف و استحکام الیاف گردید. استفاده از کودهای بیولوژیک برای کلیه صفات به جز شاخص برداشت، وزن هزار دانه، درصد روغن، فسفر کل، عملکرد فسفر کل، کشش الیاف، شاخص الیاف استحکام الیاف و میکرونری معنی دار بود. کود بیولوژیک نیتروکسین به طور معنی داری سبب بهبود صفات اندازه گیری شده در آزمایش جوانه زنی گردید. بیوفسفر نیز باعث افزایش معنی دار طول ریشه چه و ساقه چه شد. استفاده از سوپر جاذب ها به خصوص استاکوزورب، در شرایط محدودیت آبیاری، باعث افزایش معنی دار عملکرد بیولوژیک، عملکرد وش، شاخص برداشت، وزن غوزه، وزن خشک، وزن تر، ماده خشک، عملکرد الیاف و استحکام الیاف نسبت به تیمارهای بدون سوپر جاذب گردید. برهمکنش کودهای بیولوژیک نیتروکسین و بیوسولفوردر تیمار آبیاری کامل نیز باعث افزایش معنی دار ارتفاع، وزن غوزه و یکنواختی الیاف گردید. همچنین کود نیتروکسین و بیوسولفور در شرایطی که رطوبت بیشتری فراهم باشد اثر بیشتری بر صفات مذکور داشتند. این تحقیق نشان داد که کاربرد پلیمر سوپرجاذب می تواند در شرایط تنش خشکی و کم آبی موجب افزایش عملکرد و برخی اجزاء عملکرد پنبه شود. می توان چنین نتیجه گیری کرد که استفاده از سوپرجاذب استاکوزورب و کودهای نیتروکسین و بیوسولفور بیشترین تاثیر را در افزایش صفات اندازه گیری شده در شرایط آبیاری کامل و تنش داشتند.